een Ecuadoraanse opa - tuinman

İHola!

Het is alweer een hele tijd geleden en intussen is er superveel gebeurd!
Na ons leuke weekendje in Quito vlogen we er weer in en probeerden die week zo veel mogelijk materialen af te krijgen. We bleven dus ook een nachtje slapen op de ISPED en verkenden het dorpje van San Pablo del Lago, dat heel gezellig is! Het kriebelt al om het meer te verkennen!
We werkten goed door en bijna alles, behalve de kaarten van de krokodillen en de individuele kaarten voor de kinderen waren af! Tussen het werk door moesten we af en toe eens gaan repeteren voor het sportfeest van afgelopen zaterdag. De gobierno estudiantil organiseert hier elk jaar een sportcompetitie met bijhorende madrina's, een soort meters van elke klas. Ik was al enkele weken geleden gebombardeerd tot madrina en omdat Ramiro, de rector, vond dat het maar zielig was als Gudrun geen madrina was, werd ze aangeduid als madrina van de leerkrachten. De repetitie bestond uit in rijen naar voor komen en in formatie gaan staan, het volkslied zingen, een opening van de rector, de presentatie van de madrina's, het uitdelen van de linten, en... wat niemand ons had verteld, ... de verkiezing! We vielen uit de lucht want wisten helemaal niet dat er een miss-verkiezing aan gekoppeld was en zagen het nu nog minder zitten. Maar goed, die avond werden we al helemaal klaargestoomd en op zaterdagochtend stonden er wel 5 vriendinnen aan Gudrun te frunikken op haar klaar te maken. Wat een gedoe!
Daarna volgde de hele ceremonie, een optreden van gymnasten van de politie (met erg strakke pakjes), basketwedstrijden,...
We kregen nog lekkere choclo (maïs) met kaas en gingen daarna naar huis. Wat een belevenis! Wie had gedacht dat wij ooit zouden meedoen aan een missverkiezing in Ecuador, maar goed, je komt hier blijkbaar alles tegen!
Opnieuw met krulletjes in het haar stond ik maandag samen met Gudrun weer klaar om er in te vliegen. Ons plan om alle materialen af te krijgen op een dag bleek helaas een beetje ambitieus en we besloten dan maar 3 dagen te blijven slapen op de ISPED. Dinsdag lieten we de individuele kaarten van de kinderen plotten op A1, weer een week werk bespaard en kochten we nog enkele materialen en daarna startten we met de voorbereiding van de film over het aanleerproces van oorzaak-veranderingssituaties met de autobus en werkten we aan de handleidingen. Onder het werken door groeide onze 'goesting' om de mensen van San Pablo wat beter te leren kennen en ontstond het idee voor een fotoproject. We gingen dinsdag en donderdag het dorp in om portretten te maken van mensen en gesprekjes met het te voeren en we hebben intussen al een boel mooie portretten verzameld en superinteressante gesprekken gevoerd. We ontmoetten zowel hoogopgeleide universitairen als analfabete indigenavrouwen, superinteressant!
We leerden ook onze tuinman-opa Antonio (hij is 72 jaar oud) kennen, die al 32 jaar werkt in de tuinen, waaronder de citroenplantage van de ISPED. Hij is heel aardig en komt elke dag een babbeltje slaan. Woensdag werden we zelfs bij hem thuis uitgenodigd! Een hele belevenis!
We praatten ook wat meer met het salchipapasmevrouwtje, die in San Pablo woont voor haar man, die Parkinson heeft en die regelmatig naar het ziekenhuis moet.
Tenslotte gingen we vandaag op bezoek het Chavez-schooltje waar we maandag de film zullen opnemen en de kinderen klonken heel enthousiast! We aten ook lekkere fanesca, een soort dikke soep met meer dan 8 soorten granen, die typisch is voor de semana santa!

Weer heel wat gebeurd dus! We vinden het hier intussen echt ongelooflijk leuk!

Tot de volgende keer!

heel veel groetjes

Annegreet