Deze week begon met een spannende opdracht. De introductiefilm maken bij de handleiding over ‘de autobus’. Vrijdag namen we met de lector wiskunde en 2 studentes (Gissela en Doris) onze voorbereidingen voor de film door. Hier en daar vulden zij ons aan met een leuk ideetje en verbeterden nog enkele Spaanse schrijffoutjes. Tijdens het weekend werd er door de meisjes hard gestudeerd en maandagochtend namen we met hen nog eens alles door. En dan was het zo ver. Rond 9uur kwam Eline uit Quito toe in San Pablo en vertrokken we gepakt en gezakt naar een 1ste leerjaar (2o año) waar een 12 tal kinderen ons vol spanning en enthousiasme zaten op te wachten. Op een 2 tal uur stond het volledige leerproces van oorzaakveranderings-context-oefeningen erop. Moe maar heel tevreden praatten we met een salchipapatje (frietjes) nog wat na.
Disdag werkten we verder aan onze handleidingen die zo stilaan vorm beginnen te krijgen. Rond 14u legden we het werken echter eventjes neer om naar Quito te reizen. Daar stond die avond Manu Chao en calle 13 geprogrammeerd. Het weer liet zich van zijn natste kant zien, maar zelfs dat hield ons niet tegen. We kochten op de hoek van de straat een plastieken poncho en gingen zo in de ellenlange rij staan aanschuiven. Op het moment dat onze voeten bijna doorweekt waren konden we eindelijk binnen. Toen kwamen we uit op een groot voetbalveld, vol fans van Manu Chao en calle 13. (In de krant konden we de volgende dag lezen dan we met 25 000 waren.) Ook al voelde Annegreet zich na het concert van Manu Chao niet zo goed, we hebben beiden toch kunnen genieten van het concert waar we al lang naar uitkeken.
De volgende ochtend gingen we met Eline naar de grote bushalte in Quito waar we al zittend in een bus een boodschap inspraken voor in de film bij de handleiding. Daarna repten we ons terug naar San Pablo om verder te kunnen werken aan onze handleidingen. En je gelooft het nooit, maar net toen wij terug op de ISPED waren stond heel San Pablo in rep en roer omdat de president in het dorp was. Naast de school, op een ommuurd voetbalveldje landde de helikopter, iedereen dacht dat de president daar op elk moment zou tevoorschijn komen. Na meer dan een half uur te staan wachten (de kinderen op en naast de stoep met vlaggetjes zwaaiend) werd al snel duidelijk dat hij daar niet zou verschijnen. Dan maar weer aan het werk. We waren nog maar minder dan een uur geconcentreerd aan het schrijven toen er opeens ontzettend veel lawaai was op straat, snel een fototoestel in de hand en gaan kijken wat er gebeurden. En ja, daar kwam de president, in zijn auto omringd door militairen en bodyguards, aangereden. Bij de ingang van de ISPED maakte hij een kleine tussenstop waarbij de vrouwelijke lectoren hem overlaadden met knuffels en kussen. Daarna zette hij zijn reis per helikopter verder.
Ondertussen was het met de gezondheid van Annegreet niet echt beter geworden. Ook ik was in het begin van de week al wat ziekjes geweest, maar bij Annegreet bleven de klachten duren. Toen we merkten dat er tijdens onze reis van Quito naar San Pablo met messen in onze rugzak was gesneden begonnen we te controleren of we al onze bezittingen nog mee hadden, maar helaas het fototoestel van Annegreet konden we nergens terugvinden. Wat een pech. En het ongeluk bleef duren, want Annegreet werd niet beter en bleef daarom een dagje thuis. Vrijdag was ze na een dagje rust weer aan de betere hand en werkten we keihard verder aan onze handleidingen. Waarschijnlijk was dat vele werken niet zo goed voor Annegreet’s gezondheid want op vrijdagavond werd ze nog zieker. Gelukkig ging het na een bezoekje aan de dokter, veel theetjes en kruidendrankjes een heel stuk beter.
Dit weekend rustten we allebei wat uit en genoot Annegreet van haar zondag in Yuaguarcocha. Ik ging met mijn gezin naar de lagunas van Mojanda. Op hoge hoogte tussen de bergen 3 prachtige meren. Om ze nog beter te kunnen bekijken beklommen we een van de bergen. Een zware tocht, maar het uitzicht was dat zeker waard.
Deze week werken we aan de laatste loodjes van de handleiding en bereiden we onze presentatie voor die woensdag zal plaatsvinden. De rector heeft ons ook gevraagd het programma wat aangenamer te maken met een traditionele dans uit België! Het is niet helemaal gelukt om hem duidelijk te maken dat zoiets niet bestaat in België (toch niet dat wij weten) en zullen dus maar het smidje opvoeren. Daar kijken we alvast naar uit.
Hopelijk blijven volgende week alle ziektes en diefstallen uit onze buurt zodat we volop kunnen genieten van la semana Santa!
Vele groetjes
Gudrun
Geen opmerkingen:
Een reactie posten