Zodat je vooral niet verloren loopt... hier gaat de fototentoonstelling door!
The place to be dit weekend.
Tot dan! :)

fototentoonstelling

Zoals we al hadden aangekondigd, komt in juni onze heuse fototentoonstelling van het sumak kawsay-project er aan! Deze zal doorgaan op zaterdag 23 juni vanaf 17 uur in de Leiezaal van het Sovoartehuis in de Kortrijksepoortstraat, met om 20 uur een verslagavond waarbij we zullen vertellen over onze Ecuadoraanse belevenissen en ons wiskundeproject en zal ook toegankelijk zijn op zondag 24 juni van 14 uur tot 17 uur. Iedereen is zeer welkom! Ingang is vrij! Er zullen ook activiteiten zijn voor de kinderen (lichaamsbeschilderingen van de indianen uit het Ecuadoraanse regenwoud, Ecuadoraanse verhalen,...) én jullie zullen allerlei Ecuadoraanse hapjes kunnen proeven. Tot dan!
Volg onze blog, binnenkort plaatsen we meer info!

terug thuis!

Ons Ecuadoravontuur zit er op! Heel erg bedankt aan iedereen die dit grote avontuur mee mogelijk heeft gemaakt! Het was fantastisch!

Binnenkort vind je hier alle informatie over onze fototentoonstelling en ons materialenproject in Ecuador!

vele groetjes

Annegreet en Gudrun

¡Feliz viaje y que diosito les bendiga!

¡Hola!

De laatste dagen, uren, minuten zijn aangebroken... en de eerste traantjes zijn al gevloeid! Maar we beleefden nog een zeer toffe week!

Zaterdag stonden we (Annegreet en de familie) heel vroeg op om te gaan wandelen in de Páramo in El Angel, een natuurreservaat op 3800 m hoogte. Na 1 uur asfaltweg en 1 uur bergweggetjes kwamen we aan op een kleine parking bij een refugio. Het was er heel erg koud maar supermooi, met hele bijzondere planten! We klommen wat (wat zeer lastig is op zo'n hoogte, amai!) en hadden een prachtig zicht op de bergen en een heel mooi meer! Echt heel erg bijzonder, een van de mooiste plekken die ik al gezien heb. We daalden af naar het meer toen een vreselijk onweer losbarstte. We schuilden even en aten een koekje, en hadden weer energie om verder te gaan. Terug bij de refugio aten we kip met aardappelen uit de thermos en onderweg naar huis passeerden we langs allerlei dorpjes met mooie parkjes. Zondag ging ik fritada eten met de hele familie  en 's namiddags gingen we naar de Plaza de Ponchos in Otavalo, waar ik heel mooie geschenkjes kreeg.

Maandagvoormiddag gaven we opnieuw een workshop aan leerkrachten van de escuela Juan Montalvo in Gonzalez Suárez. Opnieuw kregen we erg enthousiaste reacties!

Dinsdag gaven we in de 2ndo nivel (36 kinderen) van dezelfde school een demonstratieve les met de krokodil. We hadden het concept wat aangepast en individuele kaarten gemaakt voor alle kinderen, en ditmaal ging het erg goed! De kinderen waren laaiend enthousiast over de krokodil (sommigen probeerden hem zelfs op te eten) en ze kwamen allerlei namen voorstellen. Het was echt heel fijn!

Woensdagvoormiddag gingen we afscheid nemen van onze vriendin Gladys, het salchipapasmevrouwtje. Ze gaf ons hele mooie zelfgebreide poppetjes. We werkten tussendoor nog vanalles af en gingen afscheid nemen op de escuela de aplicación. We haalden de ingevulde vriendenboekjes (voor uitwisseling met België) op en namen nog heel wat foto's. De leerkrachten wensten ons alle goeds en we spraken af om in het kader van ons project hen een kit te schenken, omdat zij superenthousiast zijn om ermee te gaan werken.

's Middags wachtte ons nog een superleuke en lieve verrassing na de almuerzo. Alle leerkrachten kwamen naar de comedor en ze kwamen binnen met twee prachtig versierde slagroomtaarten met onze namen op! We kregen ook allemaal een bordje met chips en snoepjes, en ze deden ons een mooie fotocollage en een indigenabloes cadeau. Ongelooflijk lief was het, en we moesten al helemaal huilen toen ze begonnen te zingen.
Het was in een woord prachtig en een ongelooflijk leuke verrassing!

Toen brak de laatste avond met onze families aan. Gudrun kreeg een prachtige taart voor haar verjaardag en afscheid tegelijk en allerlei leuke cadeautjes. De hele familie was er om afscheid te nemen!
Ik ging met de hele familie lekkere pizza eten en ze probeerden me nog zat te voeren met geflambeerde bananen.
Het afscheid was voor ons allebei erg triestig, maar normaal gezien komen onze families ons zondag nog uitwuiven op het vliegveld.

Deze ochtend deden we onze ronde in de hele ISPED om afscheid te nemen. We kregen nog een mooi boekje van de klas van Gudrun, maakten nog een mooie foto van Cristina en moesten allebei tranen met tuiten huilen toen ze ons zei vooral te blijven zoals we waren, en we afspraken om elk aan onze kant van de wereld deze aardbol tot een betere plek te maken voor iedereen.
We knuffelden onze zussen nog eens heel hard en stapten de auto in. Daaaaag San Pablo!
Het was een ongelooflijke ervaring en we nemen alle vriendschap, warmte, gastvrijheid, alle mooie herinneringen mee in een schuifje in ons hoofd.

Toegekomen in Quito zetten we alle bagage af bij de VVOB en vertrokken we naar het ministerie van onderwijs om een presentatie te geven over de didactische materialen. We bespraken onze observaties van het (wiskunde)onderwijs in Ecuador, bespraken enkele problemen en legden uit hoe we met onze materialenkit aan die problemen iets willen doen. Ze reageerden zeer geïnteresseerd en enthousiast, stelden veel vragen,... en leken zich erg bewust van de problematiek. Zo werken ze hier in het eerste leerjaar al tot 100, terwijl de kinderen maar weinig bewust zijn van wat ze aan het doen zijn en maar weinig getalbegrip hebben. Ook activiteit van de kinderen waarborgen blijkt zeer moeilijk in klassen van 36 of 40 kinderen. Daarom hebben we met veel individuele kaarten, ideeën voor verschillende werkvormen gewerkt in onze manual.

We hadden het al even over ons project. Onze fototentoonstelling over mensen in San Pablo willen we graag organiseren ten voordele van een project waarbij we de kits met didactisch materiaal verspreiden over verschillende schooltjes van de regio. Via evaluaties krijgen we dan ook een beeld van hoe het lukt om met de materialen te werken in de klaspraktijk. De bedoeling is dat de kits zowel naar schooltjes in de stad als naar schooltjes op het verafgelegen platteland gaan, waar er vaak maar een of twee leerkrachten zijn voor de hele school. Ook het geld dat we ophaalden bij het dessertenbuffet en de international party zal naar dit project gaan.

wij gaan er van door! tot gauw! waarschijnlijk komt ons volgende blogbericht uit België!

groetjes

Annegreet en Gudrun

Een week vol uitdagingen: groot en klein

Er is al weer meer dan een week voorbij gevlogen. Het lijkt wel of de tijd hier de laatste dagen dubbel zo snel gaat als anders. Maar goed, bij deze willen we jullie graag laten weten wat we de laatste week zoal hebben gedaan!

Semana Santa (Goede week) hebben we vorig week maandag al ingezet in de Selva, maar vooral Witte Donderdag en Goede Vrijdag zijn hier belangrijke dagen. Zowel Annegreet als ik leerden elk in onze families fanesca maken. Fanesca is een soort dikke soep met heel veel granen: maïs, erwtjes, bonen,…Dit gerecht is typisch voor Semana Santa en zeker voor Witte Donderdag en Goede Vrijdag, omdat ze dan geen vlees mogen eten. Oorspronkelijk maakten ze de fanesca met 12 verschillende soorten granen, verwijzend naar de 12 apostelen. Vandaag de dag hangt veel af van de kostprijs van de ingrediënten. Hoe meer granen, hoe duurder. Vroeger mochten de mensen zich ook niet wassen op Witte Donderdag en Goede Vrijdag, maar nu wordt deze ‘regel’ minder streng toegepast.

Tijdens het Paasweekend ging ik met de hele familie op bezoek bij de grootmoeder. Zij woont met 4 van haar kinderen met een handicap op het platteland. We gingen voor een rit van meer dan 4 uur langs redelijk gevaarlijke wegen (door de hevige regen) naar Barcelona! ;) Daar vertrokken we te voet met de hulp van een ezel om het laatste stukje naar Intag te stappen. Ter gelegenheid van de familiebijeenkomst speelden we volleybal, gingen we limoenen, maïs,… oogsten en werden er 3 kippen en een varken geslacht. Het was een hele ervaring, maar heel interessant om weer een andere wereld binnen Ecuador te ontdekken.

Annegreet ging met haar gezin naar het gezellig stadje Cotacachi. Daar ontdekte ze de mooie lederwaren die overal in de stad verkocht worden. Bij het zien van zoveel moois kon ze zicht echt niet inhouden om een prachtige tas van echt leer te kopen! (jaloers ;) )

Op maandag planden we al onze laatste volle werkweek hier in San Pablo. Dinsdag gaven we onze eerste taller (workshop) aan een 10-tal leerkrachten uit de proefschool bij de ISPED. We toonden hen alle materialen, bespraken de doelen die we met deze materialen proberen na te streven bij de kinderen, de manier van werken met de materialen en tenslotte konden de leerkrachten de materialen zelf uitproberen. Alle leerkrachten waren zeer geïntreseerd, stelden veel vragen, gaven opmerkingen, bedenkingen en suggesties. Zowel de leerkrachten als wijzelf vonden het zeer boeiend om op deze manier meer leerkrachten met onze materialen kennis te laten maken.

Op woensdag gingen we samen met krokodil Bernardo naar el segundo nivel (1^e leerjaar). Daar gaven we een demonstratieles over hoe je doorheen het volledige leerproces van vergelijken kan werken met onze materialen. Het was een hele uitdaging om les te geven aan 28 kinderen uit het eerste leerjaar, die we nog nooit gezien hadden en dat volledig in het Spaans. Toch zijn we heel erg blij dat we de kans hebben gekregen om dit te proberen. We hebben er alvast weer veel uit geleerd.

Daarna hebben we ook aan de leerkrachten gevraagd om een kort evaluatieformuliertje over de workshop en de les in te vullen. Ondertussen hebben we er al een aantal teruggekregen en zijn we heel blij te mogen lezen dat alle leerkrachten de materialen heel goed vinden. Met hun opmerkingen proberen we bij de volgende voorstellingen rekening te houden.

Tijdens het maken van onze materialen hadden Annegreet en ik al de idee dat het wel leuk zou zijn als we een soort handleiding zouden kunnen maken over hoe je de materialen zelf kan maken. Op de VVOB haaden ze precies hetzelfde idee en dus begonnen we deze week aan het maken van onze guías de construcción. Het zou vooral de bedoeling zijn dat ze de materialen op andere ISPED’s (hogescholen voor lerarenopleiding) gemaakt zouden kunnen worden. Ook tijdens de workshop en de demonstratieve les merkten we dat veel leerkrachten interesse toonden om de materialen zelf te maken. Dat deed ons in elk geval al veel deugd.

Donderdag namiddag begonnen we aan één van de grootste uitdagingen die wet hier tot nu toe zijn aangegaan. Omdat het hier al bijna onze laatste dagen zijn en omdat we hier 3maand lang echt goed zijn opgevangen door alle mensen in de ISPED besloten we de leerkrachten en al het personeel te bedanken. Na enkele brainstorms besloten we het te wagen om pannenkoeken te bakken. Concreet betekende dit dat we minstens 150 pannenkoeken moesten bakken. We vertrokken naar het dorp en in verschillende winkeltjes vonden we uiteindelijk alles wat we nodig hadden: 4 kg bloem, een groot karton eieren, 7 zakjes melk van een liter, een fles spuitwater, 1kg suiker, een zakje olie en 2 potjes confituur. Het beslag maakten we in deeltjes en dit ging verbazend vlot zonder mixer. Maar toen begon het echte werk, bakken! En eerst en vooral een goede pan vinden. De eerste pan die we vonden was zo krom dat al het deeg naar het midden liep, onze 2^de pan zat zodanig in de olie gedrenkt dat ze in brand vloog (wees gerust, het vuurtje was snel geblust). Dan zijn we maar bij mensen gaan aankloppen om te vragen of we een pannetje konden lenen, en we hadden geluk, we vonden een pannetje. Eindelijk ging het goed! Na uren bakken hadden we al een fijn stapeltje. Maar het werd al snel donker en wij hadden nog heel veel ketels deeg staan. Gelukkig kwam tegen 21u onze buurvrouw thuis, ook van haar konden we een pannetje lenen. En zo is het ons gelukt om tegen iets na middernacht de keuken helemaal opgeruimd te verlaten met 150 pannenkoeken! Deze hebben we vandaag aan alle leerkrachten, personeel en de studenten uit onze klassen uitgedeeld. Iedereen was heel blij met onze attentie.

Vandaag was het ook día del maestro (dag van de leerkracht). Er werd niet veel les gegeven en de studenten maakten in de klas een grote tafel met hapjes. Later werden we door de rector gevraagd in de grote zaal waar er een volledig programma voor alle leerkrachten gepand was. Er kwamen muzikanten, er werd gedronken en gedanst. Wat een schouwspel! Annegreet en ik beeldden ons in hoe dit er op Artevelde uit zou zien, en zaten al snel met de slappe lach. Verder hebben ze ons ook nog proberen zat voeren om ons daarna mee op de dansvloer te trekken. Na een uurtje hebben we het echte feesten aan de leerkrachten overgelaten en zijn we nog wat verder gaan werken met een glimlach op het gezicht.

Om vandaag mooi af te sluiten gingen we nog even naar Gonzales. Daar was er een dorpsfeest met een hele mooie stoet, muziek, dans, eetkraampjes, kermisattracties, … En dan gingen we met de bus naar huis en voor de eerste keer in 3 maand konden we sneeuw zien liggen op de Imbabura! Waaw!

We beleefden hier al een heel erg mooie week en zijn er van overtuigd dat het in onze laatste week :s alleen maar nog mooier kan worden.

Groetjes Gudrun

Buen vivir

İHola!

Zoals we vorige week al vertelden werkten we onze manual af, lieten hem verbeteren en bereidden op een dagje onze presentatie van woensdag voor. Het was reuzespannend en we hadden erg veel stress maar het lukte toch redelijk goed en we kregen zeer positieve reacties! Dat hebben we dan ook weer gedaan, een presentatie van 45 minuten in het Spaans voor 200 studenten en docenten... fieuw!

We beslisten daarna met Stijn en Wim om ons de komende weken vooral te focussen op meta-lesgeven aan leerkrachten van naburige scholen: een soort workshops geven aan leerkrachten met onze kit didactische materialen en voorbeeldlessen gaan geven op scholen. We zullen ook een soort stappenplan ineen steken voor het maken van onze materialen, zodat alle leerkrachten van het land die op een algemene website kunnen downloaden om zelf aan de slag te gaan. Daar vinden ze dan ook de manual en het filmpje over het gebruik ervan. Donderdag en vrijdag werkten we wat feedback uit over het filmpje, dat nu zo goed als af is en dat je kan bekijken op http://www.youtube.com/watch?v=UWDdDv5wUe8&feature=youtu.be en werkten we de kaarten van de cocodrilo's af.

Het was dus nog een stevige werkweek, maar ons werk werd beloond met een weekendje amazonewoud. Vrijdag vertrokken we tegen 12 uur van de ISPED, beladen met trekrugzak en bergschoenen aan de voeten. We namen de bus naar Quito, daar moesten we onverwacht nog eens van de terminal del norte naar de terminal del sur in Quitumbe, die ondanks dat ze in dezelfde stad liggen, op een uur met de bus van mekaar verwijderd zijn en uiteindelijk namen we in Quitumbe de bus naar Tena. Daar kwamen we tegen 22 uur aan, namen de bus naar ons hotel en vielen in een diepe slaap, dromend van de komende dagen. Zaterdag stonden we weer om 7 uur op om ons klaar te maken en om 8 uur ontmoetten we onze gids Cesar van de comunidad Kamak Maki. Na enkele boodschappen vertrokken we met de auto naar Kamak Maki, waar we ons even installeerden om daarna op ontdekking te gaan.

Kamak Maki is een gemeenschap die sinds 6 jaar een ecotoerismeproject heeft met een museum over het leven van de inheemse gemeenschappen. Dierenvallen, een sjamanenhut, traditionele kledij, potten en pannen, er was vanalles te zien. Daarbuiten hebben ze ook een botanische tuin met allerlei geneeskrachtige planten zoals sangre de drago (drakenbloed) en heel wat dieren. Hun doel is toeristen het leven van de inheemse gemeenschappen te leren kennen en respect bij te brengen voor de dieren en planten daar. Echt de moeite waard! Wij sliepen dus in een kamertje tussen de apen, poema's, kaaimannen, tarantula's en nog veel meer. Een aparte ervaring!

Zaterdag maakten we een boottochtje op de rivier die aan de comunidad ligt, lieten we ons met grote rubberbanden van de rivier drijven, bezochten we het museum en de tuin en gingen we naar een feest in Tena. Toen we na het zwemmen (om af te koelen) even in de hangmat gingen liggen, kwam de gekke aap Lucas op mij liggen!

Zondag maakten we een supermooie en interessante wandeling door het primair en secundair amazonewoud. Prachtig gewoon en superinteressant! De gids had heel veel interessante zaken te vertellen over alle dieren en planten, we proefden cacaobonen,...

's Namiddags gingen we met een kano uit een boomstam de rivier op, naar een yucaplantage. Daar gingen we met echte machetes aan de slag om de yucaplanten af te hakken en trokken we de yucawortels uit de grond. We laadden ze allemaal in een grote mand die ik met een band over mijn hoofd door het wilde struikgewas en tussen de bomen door terug naar de rivier droeg.

Na een verfrissende duik in de Río Napo gingen we opnieuw op weg naar de comunidad, met de kano en begonnen chicha, een soort traditionele drank van yuca te maken.

Daarna gingen we goud wassen op de traditionele manier, aten we en 's avonds volgde nog een kampvuur op het strand aan de rivier met allerlei verhalen over hoe je niet opgegeten wordt door anacunda's en tijgers.

Doodmoe van een fantastische dag gingen we slapen.

Maandag startten we de dag met een lekker ontbijt met pancakes. Daarna gingen we naar een prachtige rivier met laguna's om te zwemmen. Alleen jammer dat de rivier heel sterk gegroeid was door de vele regen, dus konden we niet de geplande rivierentocht doen.

We gingen dan maar op bezoek naar de zoo en 's middags gingen we de typische tilapia, gestoomd in een groot palmblad eten. Heel erg lekker! 's Namiddags gingen we afkoelen op banden in de rivier en daarna zat onze superleuke tour er al op!

We gingen even onze spullen afzetten in het hotel om daarna Tena een beetje te verkennen. We gingen een heerlijk ijsje eten en wandelden wat rond, kochten souveniertjes in een leuk winkeltje,... en aten zelf een echte pizza, wat een rariteit is in Ecuador. Nog even naar de sterren kijken en dan ons bed in!

Dinsdagochtend verwenden we onszelf met een superlekker ontbijtje met pannenkoek met nutella en namen we de bus terug naar huis!

El tiempo pasa volando, zo zie je maar! En de uitspraak buen vivir, goed leven, in harmonie met de natuur, hebben we bij deze ook zeker toegepast!

İ Hasta la proxima!

Annegreet